Zastosowanie lasera wysokoenergetycznego w fizjoterapii

Laser wysokoenergetyczny to urządzenie coraz częściej wykorzystywane w fizjoterapii. Stosuje się go w leczeniu różnego typu dolegliwości, zwłaszcza bólowych i połączonych ze stanem zapalnym oraz do stymulacji procesów regeneracyjnych w organizmie. Dowiedz się, czym laser wysokoenergetyczny różni się od tradycyjnych form laseroterapii, jakie są jego zastosowania, jak przebiega zabieg i kto może się mu poddać.

Czym jest laseroterapia?

Laseroterapia to rodzaj fizykoterapii przy wykorzystaniu energii laserowej. W wyniku terapii stymulowane są procesy naprawcze w tkankach, wzmacniane jest też działanie leków [1]. Promieniowanie laserowe ma pozytywny wpływ na tkanki, niweluje dolegliwości bólowe i przyspiesza leczenie stanów zapalnych. Laseroterapia ma również działanie przeciwobrzękowe, poprawia mikrokrążenie i stymuluje procesy immunologiczne. Światło lasera podnosi poziom endorfin, a zatem ma pozytywny wpływ na nastrój pacjenta.

Naświetlania mogą być przeprowadzane metodą kontaktową, metodą bezkontaktową, poprzez przesuwanie głowicy po ciele pacjenta lub poprzez naświetlanie punktowe. Dawka promieniowania, długość fali i częstotliwość promieniowania w laseroterapii dobierana jest przez fizjoterapeutę odpowiednio do stanu pacjenta.

Czym charakteryzuje się laser wysokoenergetyczny?

Laser wysokoenergetyczny ma moc powyżej 500 mW. Dla porównania laser małej mocy ma 1–6 mW, a laser średniej mocy 7–500 mW. Tak zwane lasery biostymulacyjne mają małą lub średnią moc.

Laser może też różnić się ze względu na długość fali promieniowania: nadfiolet to długość fali do 400 nm, pasmo widzialne ma długość 400–780 nm, a podczerwień powyżej 780 nm.

Lasery wysokoenergetyczne zazwyczaj emitują dwie długości fal podczerwonych. Kluczowy jest dobór właściwych parametrów indywidualnie dla danego pacjenta.

W jakich przypadkach stosuje się laser wysokoenergetyczny?

W ostrych stanach bólowych i zapalnych zazwyczaj stosuje się laser o niskiej częstotliwości. Laser wysokoenergetyczny o dużej częstotliwości stosowany jest natomiast w leczeniu stanów przewlekłych, na przykład w terapii zmian chorobowych zlokalizowanych w łokciach (łokieć tenisisty), stopach (ostroga piętowa) czy zmian przeciążeniowych i pourazowych barków, stawów skokowych oraz ścięgien [2].

Zabiegi przeprowadzane są w trybie ciągłym lub pulsacyjnym. Częstotliwość impulsów dostosowuje się do stanu pacjenta i typu schorzenia. Częstotliwość od 2 do 100 Hz ma działanie przeciwbólowe, od 500 do 1000 Hz działa biostymulacyjnie, natomiast częstotliwość powyżej 2000 Hz ma działanie przeciwzapalne [3].

Przeciwwskazania do laseroterapii wysokoenergetycznej

Zabiegi z zastosowaniem lasera wysokoenergetycznego są nieinwazyjne, ale ze względu na dużą dawkę promieniowania powinny być przeprowadzane przez doświadczonego fizjoterapeutę.

Należy wziąć pod uwagę wiek pacjenta i stan jego zdrowia oraz miejsce wykonywania zabiegu. Laseroterapia jest przeciwwskazana m.in. w ciąży, przy arytmii, cukrzycy, epilepsji, nadwrażliwości na światło i w stanach podgorączkowych. Naświetlanych miejsc nie należy smarować maściami ani kremami. Podczas menstruacji niewskazane są zabiegi w dolnej części brzucha i okolicy lędźwiowo-krzyżowej.

U pacjentów bez przeciwwskazań do zabiegu laseroterapia z zastosowaniem wysokich energii jest zazwyczaj bardzo pomocna i skutecznie niweluje dolegliwości bólowe oraz stany zapalne.